Pierwsze wiosenne kwiaty w ogrodzie - jak sadzić i jak wybrać?

Wśród kwiatów cebulowych można wyróżnić te kwitnące wiosną oraz te należące do odmian letnich. Najwcześniejsze roślinki zaczynają kwitnąć wczesną wiosną, czyli w marcu i kwietniu. Najlepszym okresem sadzenia kwiatów cebulowych są miesiące wrzesień i październik, natomiast wykopywanie cebulek zwykle odbywa się wczesnym latem.

Hiacynty

Są pięknymi, dekoracyjnymi i niezwykle aromatycznymi kwiatami wiosennymi. Poszczególne odmiany mogą przybierać następujące barwy: białe, żółte, różowe a nawet niebieskie.

Cebulki hiacynta sadzimy jesienią, natomiast zimą należy zabezpieczyć ściółką miejsca zasadzenia przed mrozem. Wczesną wiosną ukażą się naszym oczom piękne kwiaty, które przekwitną na początku lata. Wtedy też należy wykopać, oczyścić i wysuszyć cebulki.

Hiacynty potrzebują żyznej i wilgotnej gleby o zasadowym lub obojętnym odczynie oraz dużej ilości promieni słonecznych.

Irysy holenderskie

Kwitną nieco później, bo dopiero na przełomie czerwca-lipca po jesiennym nasadzeniu. Cebulki powinny znaleźć się w ziemi na głębokości ok. 10 cm z zachowaniem kilkucentymetrowych odstępów pomiędzy sobą. Podobnie jak hiacynty potrzebują zabezpieczenia przed mroźną zimą.

Irys holenderski wymaga żyznej i wilgotnej gleby, jednak w przeciwieństwie do hiacyntów woli miejsca bardziej zacienione.

Krokusy

Wiosenna odmiana tych kwiatów powinna pojawić się już w marcu i kwitnąć do lata. Krokus potrzebuje żyznej lekko kwaśnej gleby, sporo wilgoci i dużo słoneczka.

W czerwcu należy wykopać cebulki i przechowywać w pokojowej temperaturze do następnego nasadzenia (na przełomie września i października).

Krokus jest kwiatem, który nie potrzebuje szczególnej pielęgnacji, nie mniej jednak trzeba pamiętać o usuwaniu chwastów i podlewaniu, gdy jest bardzo sucho.

Narcyze

Piękne kwiaty cebulowe, kwitnące wczesną wiosną. Istnieje wiele kolorystycznych odmian tego gatunku i każda z nich powinna być prawidłowo nasadzona. W zależności od odmiany, umieszczamy je w ziemi na głębokości ok. 10-20 cm.

Przed zimą należy zabezpieczyć ściółką lub słomą miejsce zasadzenia.

Narcyz podobnie jak większość wiosennych kwiatów potrzebuje do wzrostu żyznej gleby, najlepiej o neutralnym odczynie.

Żółknące listki narcyza świadczą o tym, iż nadeszła chwila wykopywania cebulek.

Pierwiosnki

Tym kwiatom najlepiej rośnie się w miejscu dobrze nasłonecznionym, na glebie wilgotnej i lekko kwaśnej. Jeśli będziemy o nie prawidłowo dbać, będą cieszyły nasze oczy przez ok. 2-3 miesiące.

W momencie przekwitania należy ściąć łodygę kwiatostanu, ograniczyć podlewanie i zrezygnować z nawożenia, następnie odstawić roślinkę w jasne i chłodne miejsce.

Przebiśniegi

Te białe kwiaty mogą pojawić się w naszych ogrodach już w lutym. Cebulki powinny być umieszczone w żyznej, wapiennej ziemi na głębokości kilku centymetrów (5-10). Najlepszym towarzystwem dla przebiśniegów są drzewa i wysokie krzewy, które zapewniają im odrobinę potrzebnego cienia.

Cebulki przebiśniegów wykopuje sie dopiero po 2-3 latach uprawy. Należy obchodzić sie z nimi delikatnie, by ich nie uszkodzić (łatwo odpadają łuski okrywające).

Śnieżniki

Kwitną w okresie od marca do maja i rozmnażają się głównie przez samosiew. Najbardziej preferują lekkie gleby i miejsca mało nasłonecznione. Nasadzenia powinno się dokonać we wrześniu, cebule umieszczamy w ziemi na głębokość ok. 7 cm. Najładniej prezentują się w dużych skupiskach.

Szafirki groniaste

Najlepsza pora na zasadzenie szafirków to wczesna jesień (wrzesień, październik). Te kwiaty preferują wilgotną, zasadową ziemię oraz dużą ilość promieni słonecznych. Szafirki zakwitają na przełomie kwietnia i maja; niestety już w czerwcu należy wykopać cebulki i przetrzymać do następnego nasadzenia.

Tulipany

Chyba najbardziej znane kwiaty cebulowe. Można spotkaż się z wieloma odmianami kolorystycznymi i nie tylko. Tulipany różnią się również między sobą kształtem.

Wiosenna odmiana tulipanów rozkwita już w marcu, ale są też takie które pojawiają się dopiero w kwietniu lub maju (to zależy od odmiany). Najlepiej rośnie im się na glebie bogatej w próchnicę i dobrze nasłonecznionych miejscach.