Jak nauczyć dziecko samodzielnie zasypiać?

Im dziecko starsze, tym trudniej przekonać je do samodzielnego spania. Nie ma na to idealnego momentu - niektóre dzieci śpią we własnych łóżeczkach od pierwszych dni swego życia. Jednak większość maluchów pierwsze miesiące spędza w sypialni mamy i taty; zdarza się, że nawet kilkuletnie dzieci śpią razem z rodzicami.

Zmiana miejsca spania jest dla dziecka bardzo stresującym przeżyciem, dlatego nie należy w tym czasie wprowadzać żadnych innych modyfikacji, np.: przestawać karmić piersią. W zależności od gotowości dziecka, nauka samodzielnego zasypiania może potrwać kilkanaście dni, a nawet tygodni.

Na dobry początek można wybrać się z dzieckiem do sklepu i zakupić nowe rzeczy do jego pokoiku, np.: kolorową pościel, lampkę nocną czy nową przytulankę - takie przedmioty mają dla malucha bardzo istotne znaczenie.

Metody samodzielnego zasypiania

Pierwszą, choć trochę drastyczną metodą jest pozostawienie dziecka samego w pokoju. Na dobranoc należy dać maluszkowi buziaka, przytulić go, pogłaskać, a potem wyjść. Nawet w przypadku histerycznego płaczu nie można zaglądać do dziecka, a jeśli już to robić to jak najrzadziej. Dziecku tak naprawdę nie dzieje się żadna krzywda, a swoim płaczem chce po prostu wymusić na rodzicach powrót do swojego pokoju. Aby dziecko nauczyło się samodzielnie zasypiać i bez płaczu, w takich sytuacjach należy być nieugiętym.

Innym sposobem jest utulenie dziecka do snu - należy ułożyć malucha wygodnie w łóżeczku, dać mu buziaka, a następnie zaśpiewać kołysankę (można puścić płytę) i przytulić na dobranoc. Tym razem nie należy opuszczać pokoju, dopóki maleństwo nie zaśnie - mama lub tata zostaje z dzieckiem, ale nie razem z nim w łóżku tylko obok, chociażby na podłodze. Dziecko będzie spokojniejsze, jeśli w zasięgu wzroku znajdzie się przynajmniej jedno z rodziców.

Ostatnim sposobem jest pozostanie w pokoju z dzieckiem, ale nie w bezpośrednim kontakcie. Należy usiąść obok łóżeczka i czekać, aż dziecko zaśnie - nie wolno utrzymywać kontaktu wzrokowego z malcem, ani tym bardziej wdawać się z nim w rozmowy. Dzieci bywają w takich momentach bardzo przebiegłe i szukają byle powodów, aby rodzic nie opuszczał pokoju. Jeśli jednak maluch przekona się, że jego wymówki na niewiele się zdają, da w końcu za wygraną i zaśnie.

Aby powyższe metody były jeszcze bardziej skuteczne, warto przed snem:

• wyciszyć dziecko - należy unikać energicznych zabaw, a do czytania wybierać spokojne, leniwe bajeczki;
• wykąpać dziecko, przeczytać ulubioną bajkę i przytulić;
• zostawić włączone światło w pokoju, jeśli dziecko o to prosi - maluch poczuje się bezpieczniej i szybciej zaśnie;
• upewnić się, że dziecku jest wygodnie a w pokoju panuje odpowiednia temperatura (najlepsza do spania wynosi ok. 22 stopni C).

Nauka samodzielnego spania nie musi być trudnym doświadczeniem ani dla dziecka, ani dla rodziców. Najważniejsze jest odpowiednie podejście, cierpliwość i konsekwencja w dążeniu do celu.